หนังเกาหลี

หนังเกาหลี

ภูมิหลังของหนังประเทศเกาหลี 

 
หนังเกาหลี ในยุคที่ประเทศเกาหลีเป็นอาณานิคมของประเทศญี่ปุ่น ภาพยนตร์ประเทศเกาหลีส่วนมากถูกทำลายไปในการศึก ภาพยนตร์เรื่องใหม่ๆในยุคนั้นประเทศญี่ปุ่นยังคุมเข้มเซ็นเซอร์ทั้งยังรายละเอียดแล้วก็ทุนสร้าง อิทธิพลของประเทศญี่ปุ่นยังครอบครองอุตสาหกรรมภาพยนตร์ประเทศเกาหลีอยู่ยาวนานหลายปี ถึงขั้นที่มีการห้ามไม่ให้คนประเทศเกาหลีสร้างหนังภาษาประเทศเกาหลีออกมาฉายในโรงโดยเด็ดขาด  แนะนำ zoom
 
จวบจนกระทั่งมีข้อตกลงหย่าศึกปี พุทธศักราช 2496 ผู้นำ Rhee Syng Man ประกาศให้นอกจากภาษีต่างๆในโรงหนัง โดยหวังจะฟื้นฟูอุตสาหกรรมภาพยนตร์ของประเทศเกาหลี เปิดรับความช่วยเหลือเกื้อกูลอีกทั้งทางเทคโนโลยี และก็เครื่องใช้ไม้สอยการถ่ายหนังจากต่างแดน ทำให้อุตสาหกรรมภาพยนตร์ของประเทศเกาหลีรุ่งเรืองขึ้นมา โดยแนวของภาพยนตร์เน้นย้ำเป็นภาพยนตร์แนวสะเทือนอารมณ์ทั้งหลายแหล่ รวมถึงภาพยนตร์แนวแอ็คชั่น ซึ่งมีการถือเอาวัฒนธรรมการดำนงชีพของคนประเทศเกาหลีมาสร้างเป็นบทภาพยนตร์ที่ประทับใจผู้ชม  
 
ตอนหลังนายพลปาร์คจุงฮีก่อรัฐประหารเมื่อปี พุทธศักราช 2504 อุตสาหกรรมภาพยนตร์ของประเทศเกาหลีใต้ก็เริ่มเสื่อมถอยลง ด้วยเหตุว่ารัฐบาลชุดใหม่ออกกฎข้อบังคับควบคุมภาพยนตร์อย่างเข้มงวด  PG SLOT โดยห้ามมีรายละเอียดด้านการเมืองโดยเด็ดขาด ทำให้เกิดผลเสียทำให้รายละเอียดภาพยนตร์ประเทศเกาหลีใต้เกิดเรื่องจำเจ ไม่มีรายละเอียดแปลกใหม่ที่เป็นความพอใจของราษฎร ประกอบกับได้รับผลพวงจากการออกอากาศทีวีรวมทั้งวิดีโอเทป โดยสามัญชนหันมานิยมดูทีวีที่บ้าน แทนที่จะไปดูที่โรงหนัง ประกอบกับรัฐบาลได้เข้ามาครัดเคร่งกับการตรวจพินิจอนุมัติการผลิตภาพยนตร์ ตราบจนกระทั่งปี พุทธศักราช 2523-2535 อุตสาหกรรมภาพยนตร์ประเทศเกาหลีก็เลยกลับมาดียิ่งขึ้น พลเมืองหันมามีความสนใจกับการดูภาพยนตร์ในโรงมากเพิ่มขึ้น  
 
โดยในปี พุทธศักราช 2531 อุตสาหกรรมภาพยนตร์ประเทศเกาหลี ได้ผ่านความเคลื่อนไหวหมายถึงเมื่อหัวหน้ากองทัพ โร ตี วู ประกาศใช้รัฐธรรมนูญฉบับใหม่ที่อนุญาตให้ลดความเคร่งครัดของข้อบังคับสำหรับในการตรวจพินิจอนุมัติสิ่งเบิกบานแล้วก็วิทยุ และก็ถัดมาได้มีการยกเลิกกฎเกณฑ์ที่เคร่งครัดของการนำเข้าภาพยนตร์จากต่างแดน 

 
การช่วยส่งเสริมอุตสาหกรรมภาพยนตร์ของรัฐบาลประเทศเกาหลีใต้ 

การช่วยส่งเสริมอุตสาหกรรมภาพยนตร์ของรัฐบาลประเทศเกาหลีใต้ Casino เกิดเรื่องที่คนตามข่าวสารรับทราบกระแสเทรนด์โลกเข้าใจกันดี เนื่องจากว่าภาพยนตร์แล้วก็ละครซีรี่ส์ประเทศเกาหลี แพร่ระบาดไปทั่วอีกทั้งตลาดหรรษาทวีปเอเชีย รวมทั้งตลาดสำราญใจยุโรป รวมถึงตลาดอเมริกาที่กำลังสนใจกับผลงานเบิกบานจากประเทศเกาหลีใต้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆแต่ว่าสิ่งที่ผู้คนรับทราบก็มีอยู่เพียงเท่านั้น มีน้อยคนนักที่จะรู้ดีว่ารัฐบาลประเทศเกาหลีใต้ให้การช่วยเหลือกับอุตสาหกรรมภาพยนตร์ในบ้านตนเองยังไง ส่งเสริมขนาดไหน ส่งเสริมอะไรบ้าง แล้วมีเงื่อนไขอะไรหรือไม่  
 
จุดเริ่มแรกของความช่วยเหลือเกื้อกูลที่รัฐบาลประเทศเกาหลีจะต้องเข้าให้การช่วยเหลืออุตสาหกรรมภาพยนตร์ของประเทศ เนื่องจากยุคที่ประเทศเกาหลีเป็นอาณานิคมของประเทศญี่ปุ่น ภาพยนตร์ประเทศเกาหลีโดยมากถูกทำลายไปในการสู้รบภาพยนตร์เรื่องใหม่ๆที่ทำขึ้นจากนั้นก็ยังคงได้รับผลพวง เนื่องจากประเทศญี่ปุ่นยังคุมเข้มเซ็นเซอร์ทั้งยังรายละเอียดรวมทั้งทุนสร้าง อิทธิพลของประเทศญี่ปุ่นยังครอบครองอุตสาหกรรมภาพยนตร์ประเทศเกาหลีอยู่นับเป็นเวลาหลายปี ถึงขั้นที่มีการห้ามไม่ให้คนประเทศเกาหลีสร้างหนังภาษาประเทศเกาหลีออกมาฉายในโรงโดยเด็ดขาด  
 
ตราบจนกระทั่งมีข้อสัญญาหย่าศึกปี 1953 ผู้นำ Rhee Syng Man ประกาศให้เว้นเสียแต่ภาษีต่างๆในโรงหนัง โดยหวังจะฟื้นฟูอุตสาหกรรมภาพยนตร์ของประเทศเกาหลี เปิดรับการช่วยเหลืออีกทั้งทางเทคโนโลยี คาสิโน และก็เครื่องใช้ไม้สอยการถ่ายหนังจากต่างแดน นับตั้งแต่นั้นอุตสาหกรรมภาพยนตร์ของประเทศเกาหลีก็รุ่งโรจน์ขึ้นทันตาเห็น โดยแนวของภาพยนตร์เน้นย้ำไปในเรื่องของหนัง Melo-Drama หรือภาพยนตร์แนวสะเทือนอารมณ์ทั้งหลายแหล่ รวมถึงภาพยนตร์แนว Action ซึ่งมีการจับเอาวัฒนธรรมการดำนงชีพของคนประเทศเกาหลีมาสร้างเป็นบทภาพยนตร์ที่ประทับใจผู้ชม 
 
อุตสาหกรรมภาพยนตร์ประเทศเกาหลียุบลงอีกที ราวปี 1970 สามัญชนประเทศเกาหลีหันมาสนใจกับรายการในโทรทัศน์มากยิ่งกว่าการออกไปมองภาพยนตร์นอกบ้าน ประกอบกับรัฐบาลได้เข้ามาครัดเคร่งกับการตรวจพินิจอนุมัติการผลิตภาพยนตร์ จนกว่าปี 1980-1992 อุตสาหกรรมภาพยนตร์ประเทศเกาหลีก็เลยกลับมาดียิ่งขึ้น พลเมืองหันมาสนใจกับการดูภาพยนตร์ในโรงมากมาย โดยในปี1988 อุตสาหกรรมภาพยนตร์ประเทศเกาหลี ได้ผ่านความเคลื่อนไหวครั้งใหญ่ 2 ครั้งหมายถึงเมื่อหัวหน้ากองทัพ โร ตี วู ประกาศใช้รัฐธรรมนูญฉบับใหม่ที่อนุญาตให้ลดความเคร่งครัดของข้อบังคับสำหรับในการตรวจพินิจอนุมัติสิ่งเบิกบานและก็วิทยุ และก็อีกทีหนึ่ง เป็นเมื่อมีการยกเลิกกฎเกณฑ์ที่ครัดเคร่งของการนำเข้าภาพยนตร์จากต่างแดน  

 
ผลกระทบของหนังประเทศเกาหลี 

 
การยกเลิกและก็ลดความครัดเคร่งกฎเกณฑ์รวมทั้งข้อบังคับของรัฐบาล ทำให้อุตสาหกรรมด้านที่เกี่ยวข้องกับการผลิตภาพยนตร์ของประเทศเกาหลีได้อีกทั้งผลในด้านที่ดีรวมทั้งผลร้ายไปพร้อมเพียงกัน ผลในด้านดีเป็นตลาดมีการแข่งมากเพิ่มขึ้นผู้ผลิตภาพยนตร์ประเทศเกาหลีได้ความเจริญสร้างหนังเพื่อสร้างชิงชัยกับภาพยนตร์จากต่างแดน  
 
ส่วนผลร้ายหมายถึงผู้ชมหันไปสนใจกับภาพยนตร์จากต่างแดนมากขึ้นเรื่อยๆทำให้ภาพยนตร์ประเทศเกาหลีสูญเสียตลาดส่วนมากให้กับภาพยนตร์จากต่างแดนไปท้ายที่สุด กระทั่งทำให้รัฐบาลประเทศเกาหลีที่เข้ามาแทรกแซงกับอุตสาหกรรมภาพยนตร์อีกรอบ รวมทั้งคราวนี้เองที่มีผลมาจนกระทั่งตลาดรวมของอุตสาหกรรมภาพยนตร์ประเทศเกาหลีตอนนี้ ที่ขยายตัวกว้างออกไปยังตลาดต่างชาติ มิได้จำกัดวงอยู่เพียงในตลาดประเทศเกาหลีแค่นั้น 
 
สิ่งที่รัฐบาลประเทศเกาหลีเริ่มเข้ามาแทรกแซงอีกรอบ เป็นการกำหนดปริมาณวันเข้าฉายของภาพยนตร์ประเทศเกาหลี ว่าจำเป็นต้องฉายขั้นต่ำ 106 วันใน 1 ปีต่อจากนั้น ได้มีการระบุว่าในจำนวนภาพยนตร์ที่เข้าฉายในโรงทั้งปวง Casino ควรจะมีรูปร่าง 1 ใน 4 ของปริมาณโรงที่ฉายภาพยนตร์ประเทศเกาหลี และก็รัฐบาลยังมอบเงินเกื้อหนุนกับผู้ผลิตภาพยนตร์ปีละ 10 เรื่อง เรื่องละราว 20 ล้านบาทจากการผลักดันและสนับสนุนนี้ล่ะที่ทำให้อุตสาหกรรมภาพยนตร์ประเทศเกาหลีรุ่งเรืองมาถึงเวลานี้ รวมทั้งนำมาซึ่งการก่อให้เกิดบริษัทผู้ผลิตภาพยนตร์ทั้งยังเก่ารวมทั้งใหม่ขึ้นในประเทศเกาหลีมากยิ่งกว่า 1,000 บริษัท มีภาพยนตร์ประเทศเกาหลีออกสู่ตลาดโดยประมาณ 70-80 เรื่อง 
 
ปีที่ล่วงเลยไป อุตสาหกรรมภาพยนตร์ของประเทศเกาหลี สามารถทำรายได้จากภาพยนตร์เข้าประเทศได้ถึง 54 ล้านเหรียญสหรัฐ โดยทุกๆปีภาพยนตร์สามารถสร้างรายได้เข้าประเทศได้มากยิ่งขึ้นเฉลี่ยแล้วปีละ 13% โดยตลาดใหญ่ของภาพยนตร์ประเทศเกาหลีเป็น ประเทศญี่ปุ่น ที่ทำรายได้ให้กับประเทศเกาหลีสูงถึง65% ประเทศบ้านเรือนใกล้กันกันนั้นเอง ส่วนรายได้ในประเทศจะอยู่ที่ราวๆ 500-600 ล้านเหรียญสหรัฐ ช่วงเวลาที่หนังจากฮอลลีวู้ดสามารถทำรายได้ราว 30% ของรายได้หนังทั้งหมดทั้งปวงในประเทศเกาหลี

สร้างจุดขายของภาพยนตร์ได้โดดเด่น 

 
นอกเหนือจากการได้รับความช่วยเหลือจากรัฐบาล ผู้ผลิตภาพยนตร์ของประเทศเกาหลีเอง SLOT ก็สามารถสร้างจุดขายของภาพยนตร์ได้เด่นโดยประธานของบริษัทiHQ, INC. หนึ่งในบริษัทผู้ผลิตภาพยนตร์ของประเทศเกาหลี กล่าวว่า แนวภาพยนตร์ของประเทศเกาหลียอดนิยมจากอีกทั้งตลาดในประเทศแล้วก็ต่างชาติมากมาย เป็นเนื่องจากว่าความที่ผู้ผลิตแล้วก็ผู้กำกับ สามารถผสมเอาความเป็นตะวันตกแล้วก็ทิศตะวันออกเข้าด้วยกันอย่างพอดี ซึ่งไม่เหมือนกับภาพยนตร์ของประเทศญี่ปุ่นแล้วก็ประเทศฮ่องกง ที่ผู้กำกับจำนวนมากมีความเป็นอเมริกันมากเกินความจำเป็น แนวหนังจะใกล้เคียงกับภาพยนตร์จากฮอลีวู้ด ซึ่งมีอเมริกันเป็นเจ้าตลาดใหญ่อยู่แล้ว  
 
ยิ่งกว่านั้นผู้ผลิตของประเทศเกาหลียังสามารถจับเอาวัฒนธรรมของประเทศเกาหลีมานำเสนอในต้นแบบความรื่นเริงใจที่นานัปการไม่จำกัดแนวของภาพยนตร์ไปในแนวใดแนวหนึ่ง ดาราเองก็มีความมากมายหลาย ทำให้ผู้ชมไม่เคยรู้สึกเบื่อได้ไม่ยากโดยจะมองเห็นได้จากคนประเทศเกาหลีเอง ที่หันมาเลือกดูภาพยนตร์ประเทศเกาหลีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทำให้รายได้ของภาพยนตร์ประเทศเกาหลีรายๆเรื่องแซงหน้ารายได้ของภาพยนตร์ฟอร์มยักษ์จากฮอลีวู้ด อาทิเช่น ภาพยนตร์ประเทศเกาหลีเรื่อง Typhoon ซึ่งสามารถสร้างรายได้นำ ภาพยนตร์เรื่อง King Kong ไปอย่างงดงาม 

 
แนวภาพยนตร์ของประเทศเกาหลี 

 
สำหรับแนวภาพยนตร์ของประเทศเกาหลี เฉลี่ยเป็นหนังผี (Horror) ราว 10% ขบขัน (Comedy) 20% รักสะเทือนอารมณ์ (Melo-Drama) 30% แอคชั่น(Action) 10% รวมทั้งหนังหลายรส ผสมโน่นผสมนี่เข้าด้วยกันอีก (Mix) 30%  
 
ส่วนแนวภาพยนตร์ที่คนประเทศเกาหลีเขาถูกใจมากมายๆเป็น ภาพยนตร์ที่เกี่ยวกับความรักรวมทั้งการสู้รบประเทศเกาหลี หรือแนวเรื่องที่เกี่ยวกับการต่อสู้ของชีวิตคนประเทศเกาหลีจริงๆโดยภาพยนตร์ทุกๆแนวของประเทศเกาหลี ล้วนมีรายละเอียดแล้วก็การนำเสนอที่เป็นพราะภาพยนตร์ที่ถูกทำออกมาโดยมากเข้าถึงความรู้สึกนึกคิดของผู้ชมได้อย่างแท้จริง  คาสิโน และก็ยังลุกลามระบาดไปถึงจิตใจผู้ชมในประเทศอื่นๆอีกด้วย จริงๆความนิยมภาพยนตร์ประเทศเกาหลีในบ้านพวกเรา เริ่มมาจากกระแสละครซีรี่ส์ แต่ว่าตลาดซีรี่ส์ถ้าเกิดเทียบกับภาพยนตร์แล้วยังแตกต่างมากมาย เพราะว่าซีรี่ส์จะขายได้เฉพาะในตลาดทวีปเอเชียร่วมกัน ระหว่างที่ภาพยนตร์ประเทศเกาหลีสามารถขยายตลาดได้ทั้งโลก 
 
ความก้าวหน้าของอุตสาหกรรมภาพยนตร์ประเทศเกาหลี มิได้มีแค่เพียงตลาดในทวีปเอเชียร่วมกันเพียงแค่นั้น ถ้าแม้กระนั้นอิทธิพลของภาพยนตร์ประเทศเกาหลีกำลังแพร่ระบาดไปถึงยุโรปแล้วก็อเมริกาแล้ว โดยปีนี้จะมีภาพยนตร์ของประเทศเกาหลีเข้าชิงรางวัลออสการ์กับเขาด้วย ทางที่การบรรลุเป้าหมายของภาพยนตร์ประเทศเกาหลี  
 
นอกเหนือจากรายละเอียดของบทที่นานัปการ และก็ต้องใจคอภาพยนตร์แล้ว ในทางของการผลักดันและส่งเสริมตลาด หัวข้อนี้บริษัทผู้ผลิตเองให้ความช่วยเหลือเกื้อกูลเต็มกำลัง โดยจะมองเห็นได้ว่า เขาไม่เฉพาะแต่สร้างหนังแล้วก็ทำตลาดผ่านภาพยนตร์แค่นั้น ถ้าหากแต่ว่าศิลปินแสดงทั้งหลายแหล่ ยังมีงานแสดงอื่นๆที่นานัปการ ดังเช่นว่า การช่วยสนับสนุนให้ศิลปินดาราหนังเป็นพรีเซ็นเตอร์ผลิตภัณฑ์ การขยายงานไปสู่เวทีนายแบบดารานางแบบ และก็นักแสดงนักร้อง ซึ่งนับว่าเป็นสูตรสำเร็จของผู้แสดงทั้งหลายแหล่ เพราะว่านอกเหนือจากจะนำความโด่งดังของดาราหนังมากมายระตุ้นให้คนพอใจภาพยนตร์เรื่องๆนั้นแล้ว ยังสามารถเปิดการแสดง หรือโชว์ตัวศิลปิน เรียกรายได้เพิ่มได้อีกด้วย 

 
ทรรศนะเกี่ยวกับหนังประเทศเกาหลี 

 
บริษัท เจวายพี เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด บริษัทผู้ผลิตภาพยนตร์รวมทั้งละครซีรี่ส์จากประเทศเกาหลีใต้ PGSLOT รวมทั้งยังเป็นค่ายเพลงของนักร้องดารามีชื่อเสียง “เรน” พูดว่า การเข้ามาเปิดการแสดงของเรนในประเทศไทย วันที่ 25 ก.พ. 2549 นั้นนับว่าเป็นทางหนึ่งของการขยายตลาดสนุกสนานประเทศเกาหลีของบริษัท รวมทั้งก่อนที่จะมีการแสดงการแสดงดนตรี จะมีละครซีรี่ส์ของเรน เรื่อง A love to Kill ซึ่งเรนแสดงนำถ่ายทอดทางสถานีส่งสัญญาณโทรทัศน์สีทัพบกช่อง 7 ด้วย และก็เมื่อเรนมาถึงประเทศไทย ยังมีการร่วมกิจกรรมกับบริษัทผู้จัดการแสดงดนตรีของไทย และก็ทำกิจกรรมเพื่อสังคม ซึ่งเป็นความต้องการของอีกทั้งนักแสดงเอง แล้วก็บริษัทสังกัดเดิม  
 
ส่วนบริษัท iHQ, INC. จะร่วมกับ บริษัท โรส วิดีโอผู้บริโภคลิขสิทธิ์ภาพยนตร์เรื่อง Daisy นำศิลปินดาราหนัง พร้อมด้วยผู้กำกับของภาพยนตร์เรื่อง Daisy เข้ามาร่วมโปรโมตภาพยนตร์ในประเทศไทย Casino ตอนกลางเดือนเดือนกุมภาพันธ์ โดยประธานของ iHQ, INC. พูดว่า บริษัทยินดีที่จะช่วยเหลือด้านการตลาดกับภาพยนตร์ของเขาอย่างมาก นอกเหนือจากการทำตลาดในประเทศประเทศเกาหลีเองแล้ว ในตลาดต่างแดนจะมีการส่งศิลปินดาราและก็ผู้กำกับไปร่วมโปรโมต ส่วนค่าใช้สอยสำหรับการทำตลาดจะเป็นหน้าที่ของบริษัทผู้บริโภคลิขสิทธิ์ในประเทศนั้นๆเป็นผู้ดูแล  
 
การบรรลุเป้าหมายที่งามของอุตสาหกรรมภาพยนตร์ประเทศเกาหลี มิได้จบอยู่เพียงแต่อุตสาหกรรมภาพยนตร์เพียงแค่นั้น แม้กระนั้นสิ่งที่พ่วงถัดมากับภาพยนตร์เป็นวัฒนธรรม การอยู่การกิน สิ่งของของเขา ที่กำลังซึมลึกไปสู่ผู้ชมทั่วทั้งโลกโดยเฉพาะคนประเทศไทย ที่เปิดรับวัฒนธรรมของประเทศอื่นๆด้วยความภาคภูมิกระทั่งลืมไปว่าประเทศตนเองก็มีวัฒนธรรมที่ดีเลิศอยู่มากมายก่ายกองที่จำเป็นต้องรีบปรับปรุงแล้วก็รักษาไว้ให้ดำรงอยู่ ถ้าหากรัฐบาลไทยยังอยู่เฉยกับการเปิดรับอยู่แบบนี้ เห็นทีไม่เพียงแค่อุตสาหกรรมหนังไทยที่จะตกต่ำกว่าเดิม แม้กระนั้นวัฒนธรรมไทยของพวกเราก็จะถูกกลืน หรือกลายร่างเป็นแบบวัฒนธรรมใหม่ๆขึ้นมาก็ได้